Στη ζωή μας, δεν υπάρχει τίποτα πιο βαθύ, πιο ανθρώπινο και πιο αληθινό από το συναίσθημα. Κι όμως, τόσες φορές προσπαθούμε να το φιμώσουμε, να το αγνοήσουμε ή και να το καταπιέσουμε. Γιατί; Επειδή μας φοβίζει. Επειδή δεν μας έμαθαν πώς να το διαχειριστούμε. Επειδή κάποιοι μας έπεισαν πως το να νιώθουμε «πολύ» είναι αδυναμία.
Η αλήθεια είναι πως τα συναισθήματα δεν είναι ο εχθρός. Είναι σύμμαχοι. Δεν είναι βάρος. Είναι καθοδήγηση. Δεν είναι παρεξήγηση. Είναι φωνές της ψυχής που μας καλούν να τις ακούσουμε.
Γιατί Φοβόμαστε τα Συναισθήματα;
Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε σε περιβάλλοντα που δεν ήξεραν να αγκαλιάσουν τα συναισθήματα. Μας είπαν «μην κλαις», «μη θυμώνεις», «μην κάνεις έτσι», «προχώρα». Έτσι, μάθαμε να αποσυνδεόμαστε. Να φοράμε μάσκες. Να δείχνουμε δυνατοί εξωτερικά, ενώ μέσα μας γινόταν καταιγίδα.
Φοβόμαστε τα συναισθήματα γιατί πιστεύουμε πως θα μας κατακλύσουν. Ότι αν αφεθούμε, δεν θα έχουμε έλεγχο. Ότι θα πονέσουμε πιο πολύ. Κι όμως, το αντίθετο συμβαίνει: όσο τα αποφεύγουμε, τόσο αυτά φουντώνουν. Όσο τα απορρίπτουμε, τόσο χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας.
Διάβασε περισσότερα: Τρία Λάθη που Κάνουμε για την Ευτυχία
Τι Είναι τα Συναισθήματα;
Τα συναισθήματα είναι πληροφορίες. Δεν είναι λάθος, δεν είναι αμαρτία, δεν είναι ντροπή. Είναι σήματα, όπως αυτά που ανάβουν στο ταμπλό ενός αυτοκινήτου όταν κάτι χρειάζεται προσοχή. Το άγχος μπορεί να μας δείχνει ότι κάτι μας πιέζει πέρα από τις αντοχές μας. Η θλίψη μπορεί να μιλά για μια απώλεια που δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να πενθήσει. Ο θυμός ίσως μας υπενθυμίζει ότι κάποια όριά μας παραβιάστηκαν.
Αντί να πολεμάμε τα συναισθήματά μας, ας τα ρωτήσουμε:
«Τι έχεις να μου πεις; Τι χρειάζομαι τώρα;»
Η Αποδοχή Δεν Σημαίνει Παραίτηση
Πολλοί συγχέουν την αποδοχή των συναισθημάτων με την αδράνεια. Νομίζουν ότι αν αποδεχτούν τη λύπη, θα μείνουν για πάντα εκεί. Αν αποδεχτούν τον φόβο, θα παραλύσουν. Όμως η αποδοχή είναι η αρχή της απελευθέρωσης. Είναι η στιγμή που σταματάς να αντιστέκεσαι και επιλέγεις να ακούσεις. Είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή.
Όταν αποδεχτείς αυτό που νιώθεις χωρίς να το κρίνεις, δημιουργείς χώρο. Χώρο να ανασάνεις, να καταλάβεις, να επουλωθείς. Και τότε, το συναίσθημα, σαν φιλοξενούμενος που άκουσε τη φωνή του, γαληνεύει και φεύγει.
Τα «Αρνητικά» Συναισθήματα Είναι Επίσης Πολύτιμα
Η κοινωνία μας έχει χωρίσει τα συναισθήματα σε «καλά» και «κακά». Χαρά, αγάπη, ενθουσιασμός: καλά. Θυμός, ζήλια, λύπη: κακά. Μα η αλήθεια είναι πως όλα έχουν τη σοφία τους. Δεν υπάρχει συναίσθημα που να γεννιέται χωρίς λόγο.
Ο θυμός, για παράδειγμα, δεν είναι πάντα καταστροφικός. Αν τον ακούσεις, μπορεί να σε οδηγήσει στο να βάλεις όρια. Η ζήλια μπορεί να δείχνει ανασφάλειες που ζητούν φροντίδα. Η θλίψη είναι μια γέφυρα για να συνδεθείς με ό,τι έχεις χάσει και να βρεις νέο νόημα.
Όταν δίνεις άδεια στον εαυτό σου να νιώσει ακόμα και τα πιο δύσκολα, μαθαίνεις να είσαι παρών. Κι όταν είσαι παρών, είσαι ζωντανός.
Διάβασε περισσότερα: Διαχείριση Θυμού: Πώς να Αναγνωρίσεις και να Εκφράσεις Υγιώς την Οργή σου
Μαθαίνοντας τη Γλώσσα των Συναισθημάτων
Όπως μαθαίνουμε μια ξένη γλώσσα, έτσι μπορούμε να μάθουμε και τη γλώσσα των συναισθημάτων. Να τα αναγνωρίζουμε, να τα ονομάζουμε, να τα εκφράζουμε με υγιή τρόπο. Αυτό απαιτεί χρόνο, εξάσκηση και – συχνά – βοήθεια από έναν ειδικό.
Μπορείς να ξεκινήσεις με μικρά βήματα:
- Ρώτα τον εαυτό σου κάθε μέρα: «Τι νιώθω τώρα; Πού το νιώθω στο σώμα μου;»
- Γράψε. Κράτησε ημερολόγιο συναισθημάτων. Δεν χρειάζεται να είναι λογοτεχνικό. Αρκεί να είναι ειλικρινές.
- Επίτρεψε στον εαυτό σου να εκφραστεί: αν θέλεις να κλάψεις, κλάψε. Αν χρειάζεσαι χρόνο μόνος, δώσε τον. Αν χρειάζεσαι να μιλήσεις, μίλα.
Τα Συναισθήματα Συνδέουν
Τα συναισθήματα είναι το νόμισμα της ανθρώπινης σύνδεσης. Μέσα από αυτά καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, δημιουργούμε οικειότητα, δίνουμε και λαμβάνουμε αγάπη. Όταν αποκόπτουμε τα συναισθήματα, αποκόπτουμε και την επαφή μας με τους άλλους.
Δεν είναι τυχαίο που οι πιο δυνατές στιγμές της ζωής είναι φορτισμένες συναισθηματικά: η γέννηση ενός παιδιού, ένας χωρισμός, μια συγχώρεση, μια απώλεια, μια αγκαλιά μετά από καιρό. Αυτές οι στιγμές μας θυμίζουν ότι η ζωή δεν είναι ένα νοητικό παιχνίδι, αλλά μια βαθιά συναισθηματική εμπειρία.
Η Ελευθερία Μέσα από την Αυτογνωσία
Όταν αρχίζεις να μη φοβάσαι αυτό που νιώθεις, κάτι αλλάζει ριζικά μέσα σου. Αποκτάς ελευθερία. Δεν εξαρτάσαι πλέον από την ανάγκη να είσαι «καλά» για να νιώσεις αξία. Δεν τρομάζεις όταν έρχεται η λύπη ή ο φόβος. Τους αναγνωρίζεις, τους καλωσορίζεις και ξέρεις ότι δεν θα μείνουν για πάντα.
Η σοφία των συναισθημάτων δεν βρίσκεται μόνο στο τι μας λένε, αλλά στο ότι μας επανασυνδέουν με την αλήθεια μας. Όταν ξέρεις τι νιώθεις, ξέρεις ποιος είσαι. Κι όταν ξέρεις ποιος είσαι, μπορείς να βαδίζεις στη ζωή σου με αυθεντικότητα, χωρίς μάσκες.
Μήπως ήρθε η ώρα να συμφιλιωθείς με αυτό που νιώθεις;
Αν νιώθεις μπερδεμένος, αν πνίγεσαι σε σκέψεις και καταπιεσμένα συναισθήματα, αν παλεύεις να δείξεις ότι είσαι πάντα «οκ», σου αξίζει να ξέρεις κάτι:
Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα καλά.
Δεν χρειάζεται να φοβάσαι αυτό που νιώθεις.
Χρειάζεται μόνο να είσαι ειλικρινής. Με σένα. Και με εκείνους που αγαπάς.
Γιατί η ζωή δεν μετριέται με το πόσες μέρες χαμογέλασες, αλλά με το πόσες φορές τόλμησες να νιώσεις. Πραγματικά. Χωρίς φίλτρα. Χωρίς φόβο.
Και κάπου εκεί, μέσα σ’ εκείνο το συναίσθημα που σε τρομάζει, υπάρχει μια αλήθεια που σε λυτρώνει. Άκουσέ τη. Είναι η φωνή σου.
