Δεν είναι μόνο το σεξ. Δεν είναι μόνο οι λέξεις.
Ξέρεις, πολλές φορές ακούμε τη λέξη “οικειότητα” και πάει το μυαλό μας κατευθείαν στο σεξ. Σαν να είναι αυτό το μέτρο της εγγύτητας. Κι άλλες φορές, νομίζουμε ότι φτάνει να λέμε “σ’ αγαπώ”, “σε νοιάζομαι”, και είμαστε καλυμμένοι.
Αλλά η αλήθεια είναι πιο… αθόρυβη. Πιο βαθειά. Πιο γυμνή.
Η οικειότητα είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις ότι μπορείς να ξεκουραστείς μέσα στη σχέση. Όχι να γίνεις κάποιος άλλος για να σε αποδεχτούν. Όχι να κρατάς πρόσωπο. Να είσαι όπως είσαι, και ο άλλος να μένει εκεί.
Τι είναι οικειότητα, στ’ αλήθεια;
Αν θες απάντηση σε μία φράση:
είναι η άνεση να είσαι εσύ, χωρίς να φοβάσαι ότι αυτό δεν φτάνει.
Δεν είναι απλώς να πεις τα πάντα. Είναι να ξέρεις πως ό,τι και να πεις, δεν θα χρειαστεί να απολογηθείς που το ένιωσες. Είναι να κλαις μπροστά στον άλλον χωρίς να ψάχνεις χαρτομάντιλα και εξηγήσεις. Να πεις “δεν είμαι καλά” χωρίς να νιώσεις βάρος.
Είναι ο χώρος που κρατάει τη σχέση ζωντανή. Όχι τη ρουτίνα. Όχι τις υποχρεώσεις. Όχι την έλξη μόνο. Τη βαθιά σύνδεση.
Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολη η οικειότητα;
Ίσως γιατί κανείς δεν μας την έμαθε.
Ίσως γιατί δεν είδαμε ποτέ πώς μοιάζει.
Μεγαλώσαμε με “μην το λες αυτό”, “μην κλαις”, “μην κάνεις έτσι”.
Πολλοί από εμάς δεν είχαμε ποτέ χώρο να είμαστε ευάλωτοι. Κι όταν το κάναμε, πληγωθήκαμε.
Κι έτσι, φτιάξαμε άμυνες.
Μάθαμε να γελάμε αντί να μιλάμε.
Να απομακρυνόμαστε όταν πλησιάζει κάτι όμορφο.
Να λέμε “είμαι καλά” όταν μέσα μας γίνεται χαμός.
Και το χειρότερο; Πείσαμε και τον εαυτό μας ότι αυτό είναι “ασφάλεια”. Ότι η απόσταση προστατεύει.
Διάβασε επίσης; Τι κάνει μια σχέση υγιή; Τα θεμέλια μιας καλής σχέσης
Μα δεν αρκεί που μιλάμε;
Όχι πάντα.
Γιατί μπορεί να λέτε χιλιάδες λέξεις και να μη λέτε τίποτα.
Μπορεί να έχετε σεξουαλική ζωή αλλά να μην έχετε κοιτάξει ο ένας τον άλλον στα μάτια στ’ αλήθεια μήνες.
Η οικειότητα είναι κάτι πολύ πιο βαθύ. Είναι όταν δεν έχεις ανάγκη να αποδείξεις. Όταν υπάρχει χώρος ανάμεσα σας και δεν τον γεμίζεις με άμυνες.
Πώς καταλαβαίνεις ότι υπάρχει;
- Όταν μπορείς να πεις “φοβάμαι” χωρίς να ντρέπεσαι.
- Όταν σ’ ακούνε στ’ αλήθεια, χωρίς να σε διορθώνουν.
- Όταν μένουν δίπλα σου κι ας μην ξέρουν τι να πουν.
- Όταν νιώθεις ότι μπορείς να ξεκουραστείς δίπλα τους, όχι να παλεύεις για να είσαι αποδεκτός.
Δεν είναι τα μεγάλα λόγια. Είναι τα μικρά που δεν ειπώθηκαν ποτέ από φόβο. Κι όταν αρχίζουν να ακούγονται, κάτι αλλάζει.
Και γιατί φοβόμαστε να τη ζήσουμε;
Γιατί οικειότητα σημαίνει να σε δουν. Και αν κουβαλάς την πεποίθηση ότι “αν με δουν όπως είμαι, θα φύγουν”, πώς να αφεθείς;
Κάθε φορά που πλησιάζεις, η ψυχή θυμάται εκείνη τη φορά που πλησίασε και πόνεσε. Και τότε, αντί να μείνεις, φεύγεις. Ή παγώνεις. Ή θυμώνεις.
Δεν είναι ότι δεν θες. Είναι ότι δεν έμαθες πως η αγάπη μπορεί να είναι ασφαλής.
Η διαθεσιμότητα είναι πιο σέξι απ’ όσο νομίζεις
Ξέρεις ποιο είναι το πιο ελκυστικό στοιχείο σ’ έναν άνθρωπο;
Η συναισθηματική του διαθεσιμότητα. Να είναι παρών. Να μη σε σβήνει. Να μη σε αποφεύγει.
Και κάποιες φορές, ναι, αυτό είναι πιο σημαντικό κι από το σεξ. Γιατί τι να το κάνεις το σώμα όταν η ψυχή πεινάει;
Οικειότητα δεν είναι εξάρτηση
Πολύς κόσμος τη μπερδεύει με το να “κολλάς”. Αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο.
Στην εξάρτηση, δεν μπορείς χωρίς τον άλλον.
Στην οικειότητα, είσαι ο εαυτός σου δίπλα στον άλλον.
Είναι συνύπαρξη, όχι προσκόλληση.
Πώς χτίζεται;
Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει:
- Μικρές καθημερινές αλήθειες: Όχι “μεγάλες εξομολογήσεις”, αλλά απλά “σήμερα νιώθω έτσι”.
- Υπομονή: Μερικές φορές, ο άλλος δεν ξέρει πώς να ανταποκριθεί. Μην φεύγεις αμέσως.
- Εμπιστοσύνη: Ότι μπορείς να είσαι αυθεντικός και δεν θα τιμωρηθείς γι’ αυτό.
- Παρουσία: Όχι με το σώμα μόνο. Με την προσοχή, με την καρδιά, με τα μάτια.
Και με τον εαυτό σου; Πού είναι η οικειότητα εκεί;
Αν δεν μπορείς να σταθείς δίπλα σου όταν δεν είσαι καλά, πώς να το κάνει ο άλλος;
Αν κρίνεις τον εαυτό σου συνέχεια, θα διαλέξεις κάποιον που θα κάνει το ίδιο.
Η οικειότητα ξεκινά από μέσα. Από το να πεις:
“Είμαι όπως είμαι. Και θα μείνω δίπλα μου.”
Όσο περισσότερο σε αντέχεις, τόσο περισσότερο θα αντέξεις και την εγγύτητα του άλλου. Γιατί δεν θα σε τρομάζει πια η αποκάλυψη.
Μπορεί να γεννηθεί σε σχέση που φαίνεται να έχει σβήσει;
Ναι. Αν υπάρχει ακόμα ένα ψήγμα αγάπης. Αν θέλετε να δείτε ο ένας τον άλλον ξανά, όχι όπως είστε “συνηθισμένοι”, αλλά όπως είστε τώρα. Χρειάζεται όμως δουλειά, και από τους δύο.
Μερικές φορές η οικειότητα επιστρέφει όταν αρχίζετε να μιλάτε ειλικρινά για το ότι έχει χαθεί. Όταν δεν κάνετε πια ότι όλα είναι καλά. Όταν τολμάτε να πείτε:
“Μου λείπεις. Κι ας είσαι εδώ.”
Τελικά… αξίζει;
Αξίζει όσο τίποτα. Γιατί μέσα στην οικειότητα δεν είσαι μόνος. Δεν παλεύεις μόνος. Δεν προσπαθείς να αποδείξεις ποιος είσαι. Απλώς είσαι.
Και αυτό – η αίσθηση ότι δεν χρειάζεται να προσπαθείς να υπάρξεις – είναι ίσως το πιο σπάνιο, το πιο αληθινό, το πιο θεραπευτικό που μπορεί να σου δώσει μια σχέση.
