Cyber affairs, sexting, διπλές ζωές online. Μπορεί μια σχέση να επιβιώσει όταν ο άλλος “φεύγει” χωρίς να φύγει;
Το βλέμμα πίσω από την οθόνη
Μια καρδούλα κάτω από μια φωτογραφία.
Ένα story που παρακολουθήθηκε σιωπηλά, αλλά με προσμονή.
Μια καθυστερημένη απάντηση στο chat, μα όχι προς τον σύντροφο.
Στην εποχή μας, η απιστία δεν φωνάζει. Δεν κάνει φασαρία.
Κρύβεται πίσω από φωτεινές οθόνες, ήχους ειδοποιήσεων, χαμόγελα που δεν προορίζονται για εμάς.
Μπορεί να μην έγινε ποτέ καμία συνάντηση. Κανένα φιλί.
Κι όμως, κάτι ράγισε.
Και αυτό το “κάτι” δεν βρίσκει εύκολα λέξεις.
Η γέννηση του ψηφιακού φλερτ
Το φλερτ πάντα υπήρχε. Πριν τα smartphones, πριν τα likes, πριν τα emojis.
Όμως κάτι άλλαξε: σήμερα, το φλερτ είναι πιο εύκολο, πιο γρήγορο, πιο «ήσυχο».
Δεν χρειάζεται να πλησιάσεις κάποιον. Αρκεί να τον παρακολουθείς.
Να απαντήσεις με ένα emoji.
Να πατήσεις ένα “😍” στις 2 τα ξημερώματα.
Το πρόβλημα δεν είναι το emoji. Είναι το γιατί στάλθηκε.
Και το πού κοιτάζει το βλέμμα μας, όταν ο σύντροφός μας βρίσκεται λίγα μέτρα δίπλα.
Η διπλή ζωή που δεν φαίνεται
Δεν χρειάζεται να έχεις προφίλ με ψευδώνυμο.
Δεν χρειάζεται να ανοίξεις άλλο λογαριασμό.
Η «διπλή ζωή» δεν ζει μόνο σε fake profiles. Ζει μέσα στο μυαλό μας.
Στις φαντασιώσεις. Στους μικρούς, ιδιωτικούς διαλόγους με άλλους.
Στο πώς νιώθουμε όταν έρχεται το μήνυμα, και στο πώς κρυβόμαστε όταν το απαντάμε.
Αυτή η «σχέση» μπορεί να είναι καθαρά συναισθηματική. Ή σεξουαλική.
Μπορεί να είναι καθημερινή αλλά κρυφή.
Η ερώτηση είναι: Γιατί το κρατάς κρυφό;
Sexting: Οι λέξεις που γδύνουν
Αν παλαιότερα η ερωτική πράξη χρειαζόταν σώμα, σήμερα μπορεί να συμβεί εξ ολοκλήρου με… κείμενο.
Το sexting δεν είναι αθώο. Είναι πολύ προσωπικό.
Όταν κάποιος μοιράζεται εικόνες, λέξεις, φαντασιώσεις με άλλον, δεν είναι απλά συνομιλία. Είναι μοίρασμα εσωτερικού χώρου.
Και αν εκείνος ο χώρος ανήκε στη σχέση, τότε κάτι έχει χαθεί.
Όχι επειδή μοιράστηκε το σώμα, αλλά επειδή μοιράστηκε η επιθυμία.
Συναισθηματική απιστία: Η σιωπηλή διάβρωση
Ένα από τα πιο δύσκολα να εντοπιστούν είδη απιστίας είναι η συναισθηματική.
Εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα “πιασμένο” μόνο οικειότητα.
Συναισθηματική σύνδεση με κάποιον άλλον. Εξομολογήσεις. Γέλια. Συμπόνια.
Πράγματα που κάποτε ανήκαν στον σύντροφο, τώρα έχουν μεταφερθεί αλλού.
Είναι ύπουλη αυτή η μορφή απιστίας γιατί δεν φαίνεται.
Αλλά ο άλλος νιώθει τη διαφορά.
Στα μάτια, στην απόσταση, στη χαμένη εστίαση.
Γιατί το κάνουμε; Δεν είμαστε “κακοί άνθρωποι”
Όσοι μπλέκουν σε τέτοιες καταστάσεις δεν είναι απαραίτητα ανήθικοι ή ανειλικρινείς.
Πολλές φορές, πρόκειται για άνθρωπους που πονάνε ή βαριούνται ή νιώθουν αόρατοι.
Ορισμένες κοινές αιτίες πίσω από την ψηφιακή απιστία:
- Έλλειψη προσοχής ή τρυφερότητας μέσα στη σχέση
- Επιθυμία για επιβεβαίωση
- Συναισθηματική μοναξιά
- Φόβος για πραγματική δέσμευση
- Απόδραση από ευθύνες ή συγκρούσεις
- Εθισμός στην αναγνώριση τα likes, τα μηνύματα, την εφήμερη διέγερση
Η οθόνη προσφέρει κάτι που μοιάζει αθώο.
Αλλά για πολλούς, γίνεται καταφύγιο.
Είναι όμως απιστία, αν δεν έγινε τίποτα;
Αυτό είναι το αιώνιο ερώτημα.
Πολλοί λένε: «Δεν έκανα τίποτα».
Και έχουν δίκιο – δεν υπήρξε πράξη.
Αλλά υπήρξε απομάκρυνση.
Υπήρξε διάσπαση συναισθηματικής πίστης.
Η απιστία δεν είναι πράξη. Είναι εσωτερική κατεύθυνση.
Είναι το πού πηγαίνει ο νους σου όταν νυχτώνει.
Είναι το ποιος ξέρει πράγματα για σένα που δεν ξέρει ο σύντροφός σου.
Μπορεί να θεραπευτεί;
Όταν αποκαλυφθεί μια τέτοια προδοσία, ακόμη κι αν είναι “μόνο ψηφιακή”, ο πόνος είναι υπαρκτός.
Η θεραπεία θέλει:
- Ειλικρίνεια (να ειπωθεί η αλήθεια, χωρίς ωραιοποίηση)
- Ανάληψη ευθύνης
- Εξήγηση (όχι δικαιολογία) του γιατί συνέβη
- Χώρο για τον άλλον να νιώσει, να εκφράσει τον θυμό και τη θλίψη του
- Απόφαση: θέλουμε πραγματικά να ξανασυνδεθούμε;
Αν ναι, τότε η απιστία μπορεί να γίνει αφορμή για βαθύτερη ειλικρίνεια.
Αν όχι, τότε τουλάχιστον μένει η γνώση του τι δεν υπήρχε, και γιατί ο ένας έψαξε αλλού να γεμίσει.
Ο κόσμος μας αλλάζει. Οι σχέσεις μας;
Ο κόσμος των σχέσεων έχει γίνει πολυεπίπεδος. Ένας άνθρωπος σήμερα μπορεί να είναι:
- Στο σαλόνι με τον σύντροφό του
- Στο chat με έναν παλιό έρωτα
- Στο Instagram να παρακολουθεί μια “ιδιαίτερη” επαφή
- Στο Tinder χωρίς να ψάχνει τίποτα (ή έτσι λέει)
Όλα αυτά είναι παράλληλες πραγματικότητες.
Δεν είναι φαντασία. Είναι κομμάτια ζωής. Και κάποιος τα πληρώνει.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Οι σχέσεις δεν σώζονται με παρακολούθηση κινητών.
Ούτε με καχυποψία ή ενοχικά «πρέπει».
Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τη σχέση μας από την ψηφιακή φθορά, χρειάζεται:
- Να θέσουμε όρια μαζί. Τι σημαίνει “φλερτ”; Τι μας ενοχλεί; Πού τραβάμε τη γραμμή;
- Να ξαναχτίσουμε σύνδεση: βλέμμα, άγγιγμα, χιούμορ, παρόν
- Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας: Αν κάτι μας λείπει, να το πούμε. Όχι να το ψάχνουμε στα κρυφά.
Επίλογος: Μια οθόνη δεν είναι ποτέ αθώα
Ένα like μπορεί να μην σημαίνει τίποτα.
Ή μπορεί να είναι το σύμπτωμα ότι κάτι μέσα μας έχει ήδη φύγει.
Η απιστία σήμερα δεν έχει πάντα στόματα, δεν έχει πάντα σώματα.
Έχει scroll. Έχει hashtags. Έχει μηνύματα που σβήνονται.
Και γι’ αυτό πονάει πιο σιωπηλά. Αλλά όχι λιγότερο βαθιά.
Είσαι έτοιμος να μιλήσουμε για όλα αυτά στη σχέση σου; Ή συνεχίζεις να στέλνεις καρδούλες εκεί που δεν ανήκουν;
